ആദ്യകാല ചൈനീസ് കവിതകളില് ചിലതിന്റെ വിവര്ത്തനങ്ങള് .
എ. ഡി. നാലാം നൂറ്റാണ്ടിനും ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യ ദശകത്തിന്റെ അന്ത്യത്തിനും ഇടയില് രചിക്കപ്പെട്ടവ.
താങ് വംശത്തിന്റെ ഭരണകാലത്തിനു മുന്പ് രചിക്കപ്പെട്ടവയാണ് ഇവ.
കവി 1:
ഹുയി യുങ്
സൂത്രപരിഭാഷ
അര്ത്ഥങ്ങളുടെ വലകളില് നിന്നും
ഇഴകളെപ്പിരിച്ചു നാം മുന്നേറുന്നു.
സൂത്രങ്ങളിലെ പദങ്ങള്
ദിനം തോറുമേറുന്നു.
മുന്നേറി നാം,
ധര്മ്മത്തിന്റെ
അത്ഭുതങ്ങളെയാണ്
പിന്തുടര്ന്നത്:
ഇവിടെ വെറും പണ്ഡിതര് ഇല്ല.
നിലാവിരിപ്പ്
വന്മലകള് ഇടിയുന്നു
വനദേവാലയത്തില് മാത്രം
ചില വിളക്കുകള്
ചന്ദ്രന്റെ
തിളക്കത്തിന് നേരെ
ഇരിക്കുക;
ഋതുഭേദമില്ലാതെ
ഹിമഹൃദയമായ്.
കവി 2:
മിആഒ യിന്
വായുവും ജലവും
നിശ്ചല തടാകത്തില്
സ്ഫടികസമാനമായ അരുവിയില്
ഹേമന്ത ചന്ദ്രനെ
ഒരു തുടരന്കാറ്റ്
ഉരച്ചുമിനുക്കുന്നു.
ഇപ്പോള്
എല്ലായിടവും വിശുദ്ധം.
എല്ലാം അതുപോലെ തന്നെ
എന്നിട്ടുമീ കര്മ്മം
ചുരുളുകയും ഒട്ടിപ്പിടിക്കുകയും
ചെയ്യുന്നതെന്ത്
കവി 3:
ഹുയി ക് ഒ (എ ഡി 4- 5 നൂറ്റാണ്ടിനിടയില് )
കവിത 1:
ഞാനില്ല;
ധര്മ്മമെല്ലാം
ശൂന്യം.
ജനി, മരണം-
തമ്മില്
ചെറു വ്യത്യാസം മാത്രം.
ദുരൂഹതയുടെ
ഹൃദന്തപരിണാമം:
അറിയല് , കാണല് .
സത്യം നിലവിളിക്കുന്നു:
എവിടെയാണ്
അസ്ത്രം, ലക്ഷ്യത്തെ ഭേദിക്കുക?
കവിത 2: പരമം
സ്വത്വനാശം വന്ന
ധര്മ്മങ്ങളെല്ലാം
ശൂന്യം.
ജനിമരണങ്ങള്
ഏതാണ്ടൊരുപോലെ.
പരിണമിച്ച ഹൃദയം
ഒരു നൊടിയില്
എല്ലാമറിയുന്നു.
എല്ലാറ്റിനും
ഇടയിലാണ് സത്യം.
എ. ഡി. നാലാം നൂറ്റാണ്ടിനും ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യ ദശകത്തിന്റെ അന്ത്യത്തിനും ഇടയില് രചിക്കപ്പെട്ടവ.
താങ് വംശത്തിന്റെ ഭരണകാലത്തിനു മുന്പ് രചിക്കപ്പെട്ടവയാണ് ഇവ.
കവി 1:
ഹുയി യുങ്
സൂത്രപരിഭാഷ
അര്ത്ഥങ്ങളുടെ വലകളില് നിന്നും
ഇഴകളെപ്പിരിച്ചു നാം മുന്നേറുന്നു.
സൂത്രങ്ങളിലെ പദങ്ങള്
ദിനം തോറുമേറുന്നു.
മുന്നേറി നാം,
ധര്മ്മത്തിന്റെ
അത്ഭുതങ്ങളെയാണ്
പിന്തുടര്ന്നത്:
ഇവിടെ വെറും പണ്ഡിതര് ഇല്ല.
നിലാവിരിപ്പ്
വന്മലകള് ഇടിയുന്നു
വനദേവാലയത്തില് മാത്രം
ചില വിളക്കുകള്
ചന്ദ്രന്റെ
തിളക്കത്തിന് നേരെ
ഇരിക്കുക;
ഋതുഭേദമില്ലാതെ
ഹിമഹൃദയമായ്.
കവി 2:
മിആഒ യിന്
വായുവും ജലവും
നിശ്ചല തടാകത്തില്
സ്ഫടികസമാനമായ അരുവിയില്
ഹേമന്ത ചന്ദ്രനെ
ഒരു തുടരന്കാറ്റ്
ഉരച്ചുമിനുക്കുന്നു.
ഇപ്പോള്
എല്ലായിടവും വിശുദ്ധം.
എല്ലാം അതുപോലെ തന്നെ
എന്നിട്ടുമീ കര്മ്മം
ചുരുളുകയും ഒട്ടിപ്പിടിക്കുകയും
ചെയ്യുന്നതെന്ത്
ഹുയി ക് ഒ (എ ഡി 4- 5 നൂറ്റാണ്ടിനിടയില് )
കവിത 1:
ഞാനില്ല;
ധര്മ്മമെല്ലാം
ശൂന്യം.
ജനി, മരണം-
തമ്മില്
ചെറു വ്യത്യാസം മാത്രം.
ദുരൂഹതയുടെ
ഹൃദന്തപരിണാമം:
അറിയല് , കാണല് .
സത്യം നിലവിളിക്കുന്നു:
എവിടെയാണ്
അസ്ത്രം, ലക്ഷ്യത്തെ ഭേദിക്കുക?
കവിത 2: പരമം
സ്വത്വനാശം വന്ന
ധര്മ്മങ്ങളെല്ലാം
ശൂന്യം.
ജനിമരണങ്ങള്
ഏതാണ്ടൊരുപോലെ.
പരിണമിച്ച ഹൃദയം
ഒരു നൊടിയില്
എല്ലാമറിയുന്നു.
എല്ലാറ്റിനും
ഇടയിലാണ് സത്യം.
No comments:
Post a Comment